ID&klamboes, Queen Elizabeth&Lake Bunyonyi- week 4
Blijf op de hoogte en volg Ilse
21 April 2014 | Oeganda, Kampala
Daarnaast hebben we deze week ook heel mooi werk verricht: de 3 Zweedse meisjes in Edge House hadden via Facebook bij vrienden en familie geld ingezameld om klamboes te kunnen kopen voor de kinderafdelingen. In totaal waren er 550 nodig en ze hebben het geld bij elkaar kunnen krijgen. Deze hebben we dan ook met bijna alle internationale studenten dinsdag en woensdag middag in elkaar gezet en opgehangen op de kinderafdelingen! Iedereen was heel dankbaar en de kindjes vonden het geloof ik fantastisch om zoveel ‘muzungu’ op de afdeling rond te hebben lopen en de moeders bleven ‘weebale!’ zeggen, wat Luganda is voor dankjewel.
Donderdag middag was het tijd voor onze tweede grote safari: met Carmen, Carlijn, Vera O (die we voor het gemak tot Vero hebben omgedoopt), Vera P en Rosel stond ik om stipt 13 u klaar en guess what? Om 13.01 kreeg ik een telefoontje: “we staan voor de poort”. Dit is toch echt wel het vermelden waard want dit is de eerste keer die ik meemaak dat Afrikanen keurig op tijd waren! Dit keer ging Hashim mee als onze reisleider en hadden we een andere chauffeur, Martin, wat echt een topper was (zeker vergeleken met de vorige chauffeur die nauwelijks een woord zei en steeds ’s avonds net ietsje te veel dronk). We hadden nu ook niet de grote bus van de vorige keer natuurlijk omdat we maar met 12 waren, maar een mooi heel fijn busje waar het dak als een echte safari-bus omhoog kon zodat je in de auto kon staan om dieren te spotten. Na de tassen in de auto gedaan te hebben, gingen we nog even langs de Tuskey’s (de supermarkt hier) voor water en wat snacks en langs het benzinestation waar Martin de auto volgoot met benzine, ook nog een reservejerrycan vulde én de bandenspanning controleerden waardoor we allemaal erg gerustgesteld werden gezien onze pech met de andere bus. Vol vertrouwen en goed gehumeurd gingen we dan op weg naar Kasese, een plaatsje net iets ten noorden van Queen Elizabeth National Park en onze eerste slaapplaats. Na zo’n 6 uur rijden, met natuurlijk een gezellig party-plaspauze tussendoor en met enig oponthoud door een paar Baboons (apen), kwamen we aan bij het White House Hotel in Kasese. Hier hadden we per persoon een eigen kamer met een groot bed en zelfs een tv, erg luxe dus. Na een avondmaal en een (of twee) biertjes gingen we redelijk op tijd naar bed. Zaterdag gingen onze wekkers op tijd om onze Game Drive te gaan doen in Queen Elizabeth. We waren het park nog niet eens officieel in en we zagen al een grote groep prachtige olifanten vlakbij de weg staan. Eenmaal het park in en met een zonnetje wat doorbrak tussen de wolken door hadden we fantastisch uitzicht op de bergen van Rwenzori en binnen een uur zagen we ze al: leeuwen!!! 3 stuks; 2 mannetjes (1 jonger mannetje en 1 ouder mannetje) en een vrouwtje, op zo’n 15 meter afstand! Wat een geweldige beesten zijn dat! Helaas hadden ze net gegeten (er waren redelijk wat gieren in de buurt die ongetwijfeld de restjes aan het opeten waren) dus lagen ze wat lui in het hoge gras. Martin gooide op een gegeven moment met gevaar voor eigen leven (en ons leven want wij stonden gewoon naast hem in/op de auto) een steen richting de leeuwen waardoor ze alert overeind gingen staan en gingen lopen, waardoor we wat mooie foto’s konden maken en ook de antilopen die vlakbij waren even zo stil stonden als standbeelden, bang om aangevallen te worden. Helaas was deze actie voor korte duur en gingen ze binnen een paar minuten weer verder met slapen en vervolgden wij onze rit. Bij een krater gevuld met zout water maakten we een kleine stop voor wat foto’s en een wc-bezoekje, wat ietsje anders afliep dan gepland; normaal kijk ik altijd goed waar ik loop hier op straat (voor je het weet stap je in een put van een meter diep of struikel je over een steen die omhoog steekt of stap je op een bedelaar) maar hier in de natuur dacht ik er niet zo over na dat hier ook nog wel eens troep zou kunnen liggen en stapte ik vol in een stuk hout waar dikke spijker met de punt uitstak die zo door mijn slipper heen in mijn voet boorde… niet heel erg prettig. Gevolg was een gat in mijn slipper en een bloedende voet. Dan is het toch wel handig om 5 dokters-in-wording om je heen te hebben die mijn voet netjes met mineraalwater en betadine schoonmaakten en er een pleister op plakten. We vervolgden onze trip en kwamen nog wat antilopen tegen, Afrikaanse Buffels een paar pumba’s (helaas niet zo veel als in Murchinson falls; die beesten blijven geweldig) en kwamen we nogmaals de 3 leeuwen tegen. Inmiddels hadden meer game drivers ze gevonden en stonden er vanuit zo’n 8 auto’s mensen te kijken en foto’s te maken. We reden nog naar een ander deel van het park waar niet zoveel dieren zaten maar met mooie grote kraters en een prachtig uitzicht over het park. We kwamen nog wel een olifant tegen die eenzaam wat liep te eten op ongeveer 10 meter afstand! En een paar van ons zagen de staart van een Luipaard, wat betekent dat we hier in Oeganda alle 5 de dieren van de big 5 hebben gespot! Hierna was het tijd voor een lunch bij onze slaapplaats voor de 2e nacht, Mweya backpackers, waar we gelijk hadden ingecheckt. Hier hadden we een soort huisje voor ons zessen met 3 slaapkamers voor 2 personen, een eigen douche, wc, keukentje en woonkamer, dus ook best prima! Helaas waren er wel allerlei mensen water aan het tappen uit de tank die bedoelt was voor onze wc, douche en kranen, waardoor we aan het eind van de avond zonder water zaten. Maar goed. Na de lunch gingen we een boottocht doen over het kanaal tussen Lake George en Lake Edward, Kazinga chanel. Aangekomen bij de boot begon het echter kei hard te regen en onweren, waardoor we ongeveer 3 kwartier hebben zitten wachten tot het weer goed genoeg was om het water op te kunnen. Tegen die tijd was de grote groep olifanten die we aan de overkant zagen om te gaan drinken van het water ook alweer vertrokken helaas… Desalniettemin hebben we toch nog een paar olifanten gezien, natuurlijk weer heel veel nijlpaarden, lozer buffels (verstoten door hun groepen), krokodillen en een heleboel vogels. We kwamen ook nog langs een dorpje (gewoon in het park tussen alle wilde dieren dus) waar allemaal vissers wonen waarvan de gids vertelden dat ze rond 4/5 uur ’s middags allemaal het water op gingen om 17 uur achter elkaar te gaan vissen op het meer, erg bijzonder. De gids op deze boot is ook nog wel even het vermelden waard. Hij was behoorlijk enthousiast, viel regelmatig in herhaling en zei continu, natuurlijk met Afrikaans accent: “if you critically observe over there...” heel irritant ;) Na de boottocht kwamen we terug bij Mweya, hadden een paar van ons een koude douche genomen (nu was er nog wel water) en hebben we wat gedronken bij zonsondergang. Na het avondeten was het plan om nog wat te gaan kaarten en dan te gaan slapen, maar om half 10 was iedereen al zo moe dat we maar gewoon zijn gaan slapen.
Zaterdag stonden we weer enigszins op tijd op om te ontbijten en onze trip te vervolgen naar Lake Bunyonyi, wat een reis van wederom 6 uur was, door een prachtige natuur. Onderweg zagen we tegen heuvels aan theeplantages en grote velden met bananenbomen. De weg was wel erg interessant; we hebben zo’n 1,5 uur over ‘bouwterrein’ gereden; een weg die nog in aanleg was en nu nog bestond uit zand en stenen; lekker hobbelen dus. Helaas zat het weer niet zo mee en regende het tegen de tijd dat we bij Lake Bunyonyi kwamen. Het was inmiddels half 2 en we hadden behoorlijk honger. Na onze tenten toegewezen gekregen te hebben waar we met 2-en in sliepen, met prachtig uitzicht over het meer, gingen we dan ook lunchen. Althans, dat was het idee. Na zo’n 2 uur wachten en met de minuut chagrijniger worden kregen we eindelijk ons eten, wat gelukkig wel goed smaakte. Een ander positief punt was dat tegen de tijd dat we ons eten op hadden het weer was opgeklaard en het droog was, zodat we een boottocht over het meer konden doen. In het liggen zo’n 29 eilandjes waarvan we er een aantal hebben gezien. Op een van de eilandjes stond een eenzame zebra waardoor we toch nog ook een zebra hebben gezien (die zit maar in 2 van de nationale parken hier in Oeganda die niet op het lijstje staan om nog te gaan bezoeken dus ik had niet gedacht een zebra te zien hier), maar echt wild is die zebra niet; de eigenaar van het resort op dat eiland heeft hem daar gewoon neergezet. De gids op deze boot is ook wel even het vermelden waard; ik zat met Carlijn voor hem maar hij had mij als slachtoffer gekozen; steeds als er iets te zien was begon hij aan mijn arm te trekken of tikte hij op mijn schouder en bleef ie roepen dat we moesten kijken tot iedereen er daadwerkelijk een foto van had. Echter waren sommigen niet echt meer helemaal bezig met wat die man zei op een gegeven moment waardoor hij bezig bleef en ik maar zei: “jongens kijk even allemaal naar rechts maak een foto dan is hij ook weer blij” wat gelukkig wel hielp. Uiteindelijk begon nog het zonnetje zelfs de schijnen en was het al met al een heerlijke boottocht. Terug aan het vaste land hadden we natuurlijk nog totaal geen honger dus begonnen we aan de wijntjes die Hashim voor ons had gekocht. Al snel was het donker en verplaatsten we ons naar het kampvuur. We besloten toch maar wat te gaan eten want we hadden in Kabale ook gin gekocht en op niet hele volle maag drinken is natuurlijk ook niet heel verstandig. Aan het kampvuur zaten ook een paar Libanezen die nog een poging hebben gewaagd iets later op de avond ons Libanees te leren dansen. Het leek op het eerste oog heel simpel maar het was toch moeilijker dan gedacht dus wij besloten het gewoon op het Afrikaans dansen te houden en hebben de auto gepakt (met onze chauffeur Martin als bob) naar Kabale, het stadje vlakbij Lake Bunyonyi waar we in de Match&Mix hebben gestapt. Tot grote vreugde van Carmen en mij was er een pooltafel en hebben we nog een potje staan poolen. Hier hadden we binnen no time een grote groep mannelijk publiek en een Oegandese man was zo aardig mij te vertellen dat het hoogst ongebruikelijk was dat vrouwen gingen poolen want dat doen vrouwen nou eenmaal niet. Maar dat interesseerde ons vrij weinig en we gingen vrolijk door tot we er genoeg van hadden en we met de rest gingen dansen. Ergens midden in de nacht was het wel tijd om naar huis te gaan en zijn we teruggereden. Gezien Lake Bunyonyi om 1950 meter hoogte ligt was het wel even ietsje kouder dan we gewend zijn in het stikbenauwde stoffige mug-overgoten Kampala en heb ik met fleecedeken over me heen geslapen die gelukkig gewoon op bed lagen. Niet dat het kouder zal zijn geweest dan een graad of 15 al met al maar dat is inmiddels vriestemperatuur voor ons ;) De volgende dag was het plan om te gaan hiken maar niemand was daar echt voor in de stemming. Vero en ik hebben het er wel op gewaagd om te gaan zwemmen (Lake Bunyonyi is een van de weinige plaatsen in Oeganda waar je veilig kan zwemmen zonder parasieten, nijlpaarden en krokodillen) wat in het begin even ijskoud was maar al met al toch lekker. Rond 11 uur reden we weer terug naar Kampala. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de evenaar waar we natuurlijk een foto hebben gemaakt en hebben we een lekkere paaslunch gehad in Masake. Rond half 8 waren we weer terug in het stoffige drukke luidruchtige Kampala en was het gedaan met de rust… Vandaag was het plan om te gaan wassen en naar het zwembad te gaan maar het weer werkte wederom niet meer (haat aan het regenseizoen) dus zijn we naar Brood gelopen toen het weer droog was (Nederlandse broodjes/koffietent, een van de weinige plekken waar je fatsoenlijke koffie kan drinken en dus Nederlands brood kan kopen jammie) en naar de Craft Market (allemaal tentjes waar je souveniertjes kan kopen), ook leuk! Nu lekker slapen en deze week weer knallen op de Infectious Diseases om vrijdag af te sluiten met Koningsnach (dat klinkt toch voor geen meter) op de Nederlandse Ambassade hier in Kampala!
Liefs
PS de fantastische foto's volgen zoals gewoonlijk, maar gaat weer even duren!
-
22 April 2014 - 23:27
Judith:
Dan is het eindelijk zover.... ik had het eigenlijk al eerder verwacht; tja een ongelukje zit in een klein hoekje, of plankje in dit geval ;)
Geniet ze nog enne pas op he, the big 5 zijn kennelijk niet jou grootste probleem!!
kus -
25 April 2014 - 19:49
Agneta:
Ilse! Wat een mooi verhaal alweer! Super dat jullie de Big Five hebben gezien, lijkt me prachtig. Hoe is het nu met je voet? Fijn om dan dokters in de buurt te hebben inderdaad. Ben benieuwd naar boe ne feestje op de ambassade is, maar dat vertel je vast in de volgende post, ik kijk er naar uit! X Agneta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley